Sözlerim kafimidir anlatmaya gürbeti?
Anlatamaz ne dilim ne sözlerim gurbeti.
Sana zindan anlatsın zalim olan gurbeti.
Hergün ölüm beğendim hapis denen zulmette.

Özlemek mi? Ah kızım! Sıla içimde inci.
Çektiğim hasretliktir acılarda birinci.
Üç gün dahi beklenmez dört senenin sevinci.
Amanoslar yükselmiş içimdeki heybette.

Nefes içime esir alırken sayılıyor.
Çıkarken zıpkın gibi etimden ayrılıyor.
Bedenimdeki acı gittikçe yayılıyor.
Öz yurduma yabancı esirim şu gurbette.

Bir tek ölüm mukaddes şekva olan gurbette.
Maske takmış şeytanlar melek gibi surette.
Boğuşur imanıyla nefis denen sıklette.
Ahlak boğmuş imanı şaşılacak hiddette.

Can çekişir doğruluk dünya alem hayrette.
Doymaz köpek nefisler eller batmış nimette.
Herc-ü merç savrulmuşum ben kalmışım zillette.
Ya Rab! Bir nur doğarmı sürgün olan gurbette.

Bitmez sana anlatsam gurbetin yaptığını.
Midelerin ekmeğe nasılda taptığını.
Secde sana gösterir kıblenin saptığını.
Yırtılır karanlıklar doğar güneş elbette.

Mustafa Kurt-12.012019
Elazığ