Bekle, sonra senile konuşacağım!
Dur, sonra seni arayacağım!
İnşallah sonra bakacağım!
Belki, sonra yürüyüşe çıkacağım!
Daha sonra, sana hislerimi anlatacağım!
Belki, sonra geleceğim!

Hep, her şeyi "SONRAYA..." bırakıyoruz!...
Ve en önemlisi...
“SONRANIN!” bizim olmadığımı unutuyoruz!
“SONRA“ daki insanların artık burada bizimle olmayabileceğini...
“SONRA...” birbirimizi artık göremeyeceğimizi....
Veya duyamayacağımızı...
“SONRA...” Çocukların artık, çocuk olmayacağın…
Ve anne, babaların bizim için...
"SONRA..." sadece bir anı olacağını...
“SONRA” nın günü geceye...
Gecenin umutsuzluğa...
Bir gülümsemenin "SONRA..." acı bir ifadesine dönüşeceğini…
Ve hayatın "SONRA..." ölüme dönüşeceğini...
O zaman, çok geç olacak!
Şimdi yapabileceğimizi "SONRA..." ya ertelemeyelim!
"SONRA..." son pişmanlık fayda etmez!
Dinçer DAYI