Gün gelir sen de beni, biraz olsun anlarsın.
Bana belki hak verir, belki bahta ağlarsın.
İçimdeki yangından haberin yoktur belki.
Belkide bendim senin kırık kalbinin ilki.
Reyhan çiçek açar mı, açıyormuş sevince.
Nurdan damla düşünce yürekteki sevince.

Bir nehir gözlerinden gözlerime akardı.
Bakardın, bakışların bende bin bend yıkardı
Ellerin gül dalıydı, gözlerin kış güneşi.
Sende bir melek vardı, ruhunun ikiz eşi.
Ben peri kızı derdim, sen prenses anlardın.
Kah gülerdi gözlerin, kah inceden ağlardın.
Bakınca gözlerinde kaybolurdu gençliğim.
Takatim tükenirdi, felç olurdu dinçliğim.
Kavruldu baharımın bütün renkleri bir bir.
Yıkıldı hayal dünyam, gerçek ölüm getirir.
Tesellide son durak kabir denen yerlerdir .
Küçüldü hayal dünyam, dev yıkan gerçeklerdir

Benim garip bahtımın imtihanı derinmiş.
Yanın yören haramken, bu sol yanım yerinmiş.
Şu bahtımın sıratı inceden de inceymiş.
Baktım ki benim sevdam her şeylerden önceymiş.

Yollarım düğüm düğüm, boynumda paslı zincir.
Başımda duman gezer, kabuklu yaram sancır.
Gelir gider aklımın akıl üstü halleri.
Kah aklı akil eder, kah lâl eder dilleri.
Kafamın içindeki var üstü düşünceler
Kaba saba yüzleri kıymık kıymık inceler.

Çok şeyler gördüm, sensiz, sessiz geçen zamanda.
Dağlarıma kar düştü, başım kaldı dumanda.
Düştüm kalktım her sefer elim yüzüm yaraydı.
Kırıldığım kendime, dualarım yaraydı.
Bağımda reyhan açtı, boran vurdu her sefer.
Yıkılmazdım selamın gelse idi bir sefer.
"Ya soğuk vurdu beni ya da sıcak kavurdu."
Bir fırtına vardı ki kırk yıl öte savurdu.

Zannetme ki ıraktım, yakın idim yakından.
Ne kadar haber aldın göğsümdeki akından .
Zannetme ki ıraktım, sana senden yakındım.
Bir belanın içinde ya bıçaktım ya kındım.
Yakın olmak ateşe bazen can yakar gülüm.
Bazen de yaşamaktan pek hayırlıdır ölüm.

Fayda vermez olmuştu zamansız çırpınışlar.
Bazen candan evladır zamanında kaçışlar.
Yüreğim yoktu belki senden öte mahale.
Sen gökte yıldız olsan ben dönerdim hilale.
Seni gören bulutlar pamuk şeker olurdu.
Yukarıdan şans düşse benden seker olurdu.
Belki bir imtihandır, can evime düşenler.
Belki de isyanıdır, bende mezar eşenler.
Sükutum sessiz çığlık, haykırışım olmuştur.
Ben sustukça reyhanlar, güller, bağım solmuştur.
Yol uzun, hayat kısa, gittiğim mechul bir yol.
Yürüdükçe batmışım, çıkmaza çıkmış her yol.

Velhasıl ey sevgili, kaçıyordum özrümden.
Yonga yonga parçalar düşüyordu ömrümden.
Sen orada bir melek kal istedim, ebedi.
Belki aklın hoş gördü, yüreğin hiç bilemedi.
Benim derdim sendin ya, sen ne kadar anladın.
Bu can sana vâkıfken, sen sana mı ağladın.

Vurulmuştum , ölmüştüm, harap idim haraptan.
İki yudum içeydim, sarhoş etmez şaraptan.

Dursun Ali Sağlam