BIKTIM

Bıktım
yalanın gölgesinde büyüyen kalabalıklardan
birbirine yabancılaşan insanlardan
maskelerin ardında saklanan çirkin yüzlerden
sözü olmayan dillerden
ruhsuz
riyalı sevgilerden

adaletti ayaklar altına alındığı
hırsızın
arsızın kol gezdiği
doğruyu konuşanın dokuz köyden kovulduğu
şerefsize şeref payesi verildiği
İyilerin ezildiği
vurdumduymazlığın ayyuka çıktığı bu zamandan bıktım

bıktım
menfaatperestlerden
Bir hiç uğruna dostunu satanlardan
insanlar arasına nifak sokanlardan
riyakar
iki yüzlü dostluklardan
vefasızlardan
sözünün arkasında durmayanlardan bıktım

yoruldum artık
çekip gitmek istiyorum uzaklara
sessizliğin türküsünü okuyacağım dağlara
belki Türküm yankı bulur
belki rüzgâr bile bana dost olur
çiğ düşer
yapraklarda şebnem olur
gün olur
harman olur
olur da düşersem aşka
gönül mutlak dengini bulur

kaç bahar geçti ömrümden
kaç hazan
kaç zemheri
dert etme be gönül
elbet bitecek bu sahte bahar
Eylül de geçecek
belki kasımpatılar mor cicekler açacak
ve ben
kimsesiz o dağlarda
her zaman yeniden doğmuşcasına
tertemiz bir bahar yaşayacağım

Efkan ÖTGÜN