Azrail’e mektup yazdım dün gece
Anlattım her bir şeyi, hece hece
Dedim ki bu hayat zaten bilmece
Buldurmadan sakın gel deme bana

Göstermeden gelip bana simanı
Kurtarmadan ruhumdaki imanı
Sakın ola geleceğin zamanı
Doldurmadan sakın gel deme bana

Sen Azrail bense zavallı bir kul
Var git de kendine bir meşgale bul
Şifa bulmak için bin arıdan bal
Aldırmadan sakın gel deme bana

Kaç gün akşam olur kaç gece de tan
Dünyada düzeni kurduğun zaman
Zalimleri oturduğu tahtından
İndirmeden sakın gel deme bana

Fani Dünya gariplerin sırtında
Ezilen var, ağır yükler altında
Kin nefreti ayağının altında
Öldürmeden sakın gel deme bana

Garibin alnından durmaz akar ter
Herkese hakkını bir tas tamam ver
Bedenimde kalsa zerre kadar kır
Sildirmeden sakın gel deme bana

Sarmış her tarafı garip bir zillet
Başa bela olmuş küçük bir millet
Mazlumlara çıkış için bir mühlet
Bildirmeden sakın gel deme bana

Ganimettir hırsızların savaşı
Elden gider korkusudur telaşı
İnsanlığı yakan hırçın ateşi
Söndürmeden sakın gel deme bana

Bırakma kimseyi aç sefil mahzun
Seveni birleştir olmasın Mecnun
Koyma üzüntülü hiç bir tane can
Güldürmeden sakın gel deme bana

Durmasın içimde olmadık yara
Kalmasın kalbimde zerrece kara
Mümkünse gelince zili bir kere
Çaldırmadan sakın gel deme bana

Alirzayım güneş gibi doğ da gel
Bereketli yağmur gibi yağ da gel
Başımda beklerken elinde de gül
Kaldırmadan sakın gel deme bana