Şimdi gittin babam sessiz sedasız
Sensizliğe üzgün kul ağlamaz mı
Sanki dersin kaldık susuz gıdasız
Boynu bükük solan Gül ağlamaz mı

Gidişinle kışa döndü yazımız
Ağlamaklı kaldı yürek sızımız
Kılıfında öksüz kaldı sazımız
Türküsün çalmayan tel ağlamaz mı

Bayramda öptüğüm elin yok şimdi
Hani oğlum diyen dilin yok şimdi
Çektiğin çileler dindi mi şimdi
Buyur baba diyen dil ağlamaz mı

Ah baba can, ne degerliymiş gölgen
Bir çoğuna ışık olmuştur bilgen
Son kez vedalaşıp yanından giden,
Vedalara küsmüş kul ağlamaz mı

Ne gariptir dünya hem de vefasız
Geçmedi elbette çoğu cefasız
Ruhumuz mahsundur sensiz şifasız
Eynime giydiğim çul ağlamaz mı

Sırtıma bağladım onca kederi
Giden günler asla gelmez ki geri
Ne çok da bilirdin Ozan sözleri
Şenliğe verdiğin el ağlamaz mı

Baba mahşerde ol resul’e komşu
Hayıra yormuşum gördüğüm düşü
Arada tutamam gözümden yaşı
Çağlayıpta giden sel ağlamaz mı