Konuş benimle konuş…
Tanımadığım, elinden tutmadığım
Susmuşsun, Susturulmuş duygulara esirken feryadın
Ben şiirlere savurmuşum yüreğimi
Sen İstanbul
Biliyor muydun?
İşgal edilen toprağımın Irağındaki kadın….
Konuş benimle konuş…
Esaretin gül bahçelerinden savur güvercinlerini
Beklemek tesellim
Mevsimleri dererken ömrümü orakla
Aynalar zalim
Sen biliyor muydun? İstanbul
Bu aşkın, toprağında yeşerdiğini.
Konuş kadın konuş…
Beklemek uzun
Dökülen mısralarda gizlenir ayak izin
Kısacık ömrümde seni beklediğim kadar
Bu yürek bir umuda kanar
Yedi tepende aşkım savrulurken
Sen biliyor muydun ?
İstanbul



Konuş kadın konuş
Sen kaç şiire dem oldun
Kaç şiirde sensizliği bekledi durak
Kaç şiirin son sözüydün ki, beklettin o kadar
Kaç faili meçhulün perdesi çözüldü ki
Senide ben çözemedim İstanbul.

Bu şair iki yakanın düzünde diriler
Kaç aşkın ölüme şahit oldun
Mehterle mi uğurladın
Yoksa ölüm marşıyla mı?
Beni de uğurla İstanbul.