0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Anlatıcı, birini derinden seviyor, onu düşünüyor, bekliyor ve özlüyor; ama bu duygularını dışa vuramıyor. Her sabah yokluğu ile uyanıyor, içindeki duygularını haykıramıyor; ama bir yandan da bu sevgiyi ve beklentiyi kendi içinde biriktiriyor. Şiir, sevmenin, beklemenin ve özlemenin tarif edilemez zorluklarını dile getiriyor.
Özetle, hikaye içinde fırtınalar kopan ama dışarıya sessizce bakan, gizli bir aşka adanmış bir yüreğin portresi.
Kör karanlıklarda seven gözünü açtığında,
Ap aydın sabahlarda yokluğunla uyanan,
Kafasının içinde çekiç, takoz sesleri arasında,
Beni düşleyen, beni özleyen biri vardı, dersin.
Gelecek hayallerine senin adınla başlayan,
Yazsa roman, çizse resim, dile getirse şiir,
İçindeki birikmişliği haykırsa, türkü olurdu,
Beni düşünen, beni bekleyen biri vardı, dersin.
Dersin de ne fayda verir sana bu sözler?
Emin ol, kolay olmadı, çok doldu bu gözler.
İçim yanarken, dışarı “bir şeyim yok” demeler,
Yakındık, artık çevrende bile değilim, dersin.
Sevmeyi tarif edemem,
Beklemeyi açıklayamam,
Özlemekten bahsedemem,
Verdiği en zor kararı bendim, dersin.
