Önceki zaman dilimlerinde,
Nasıl özlüyorsam seni,
Şimdi de özlüyorum.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Ne sesin, ne de bir resmin var elimde.

Derdimden derin bir iç çektim.
O kadar derin çekmeme rağmen,
Çıkaramadım içimden özlemini.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Beni anlayacak kimse yoktu yanımda.

Açtım rastgele bir şarkı.
Efkarlı halime efkar kattı,
Derdime dert katladı.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Her şarkı seni hatırlattı bana.

O kadar düşündüm ki seni,
Başıma ağrılar,
Kalbime sancılar sıkıştı.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Doktor da bir çare bulamadı bu derde.

Derdin de, şifanın da
Sahibi olan Allah’a seslendim,
İçimdeki acıdan haberdar olana sığındım.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Senin yüzünden mahcup olmaktı Allah’a.

Bana ferahlık verdi,
Hasretine dayanmak için ise sabır.
Aciz olduğumu bir kez daha anladım.
En kötüsü de ne biliyor musun?
Senin için yalvarmaktı yaradana.

Yokluğun belki benim için hayırlısıdır,
Varlığın ise bana bir hediyedir.
Hayatta olman, nefes aldığını bilmem ise
Su serpen bir sebebim yanan yüreğime.

Karşılaşır mıyız bilemem bu dünyada ama,
Ahirette komşum olmanı diledim bugün.
Ve bilmediğin bir çok dileğim oldu senin için.
Bir tanesini söylemem gerekirse eğer,
O da her şeyin gönlünce olmasıydı.

Her şey gönlünce olsun...