0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
38
Okunma
Anlatıcı, çevresindeki insanların sözde sevgilerini, ilgi gösterilerini fark eder. İnsanlar lafla çok sevdiklerini söyler, ama iş ciddiye geldiğinde ortalarda yoktur. Sevgi sözcükleriyle kandırırlar, ama gerçek tutumlarıyla hayal kırıklığı yaratırlar.
Anlatıcı, bu sahte davranışları ve üç kağıtçılığı gördükçe, insanlara yaklaşmamaya karar verir. Kendisini korumak için sınır çizer; artık boş laflara ve sahte duygulara kapılmamaktadır. Bu şiir, güvenin kırılmasını, sahte insanlara karşı alınan mesafeyi ve kendi değeri için çizilen sınırları vurgular.
Lafta beni çok seversiniz.
İş ciddiye gelince neredesiniz?
“Seviyorum” der, yanıltırsınız.
Kendinizi kandırdığınız yetmez gibi,
Beni de kandırmaya çalışırsınız.
Hevesle başlayan bir hoşlantıyı
Ciddi bir raddeye getirir.
Ben sizi biraz ciddiye alınca,
Puf! Olur, dağılırsınız.
Yalansınız, dolansınız, üç kağıtçısınız.
Hep havasınız, hep civasınız.
O yüzden benden ötede oynayınız.
Bana hiç mi hiç yaklaşmayınız.
