Mutluluk

Mutluluğun nisabı kolay gelmez hesaba,
Yoluna düşen yürek kor misali yanıyor,
Çok uzun bir yolculuk, değil yakın kasaba,
Bazen yakıt tükenir, bazen motor donuyor.

Mutluluk bir uçan kuş, kanatsız zor erilir,
Bir ömür uğraştırır, mücadele verilir,
Umut boşa çıkınca sinirlerin gerilir,
Adresi bilmeyenler avucunda sanıyor.

Aradığın adresler çıkmaz sokak olmasın,
Kaynağından dile ki avucun boş kalmasın,
Hayal kırıklığıyla gözün yaşla dolmasın,
Boşa geçen bir ömür hep nedamet banıyor.

Taşıma sular ile değirmen nice döner?
Yeli görünce kaçar elinde duran fener,
Görevleri bitince yıldızlar bile söner,
Faniye tutulmakla ancak yürek kanıyor.

Mutluluk manevidir; ne pasta ne börektir,
Mevla’sıyla barışık, tatmin olmuş yürektir,
Hakikat deryasında çekilen her kürektir,
Dergâhı çilehane sananlar boş dönüyor.

Mutluluk bir sevgidir, sevmeli dağı, taşı,
İnsanlığa hizmettir, silmeli akan yaşı,
Zulüm nefsine ise; affeyle, çatma kaşı,
Ehli irfan hiddeti iman ile sönüyor.

Hoşoğlu, bakma üstten, gel işin özüne in,
Mutluluğun kaynağı Hakkın yelkenine bin,
Yüreğin tatmin olsun, ne iz kalsın ne de kin,
Sünnetullah Sofrası ab-i hayat sunuyor.


Mustafa Hoşoğlu