0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
126
Okunma
Ağlarken,
gözyaşlarına neden aramaktır hüzün.
Gülümsemeyi paylaşmaktır sevgi;
paylaşmaktır heyecanı, acıyı, umudu
çoğaltmaktır mutluluğu.
Beklemekten vazgeçmektir yalnızlık;
kapıların kapanmasıdır ardından, birer birer
kabullenmektir gelmeyeceğini.
Çocukluk resmindeki gözlerde saklıdır utanç;
ve bu satırlardadır.
Nasıl olduysa büyümüşsündür işte;
annenin şefkatiyle, babanın alın teriyle
Yaradan’ın takdiridir böyle.
Acıyla yoğrulan bir kelime kadardır umut;
yürek dağlayan ağlayışta
sessizce süzülen gözyaşındadır.
Babasını bekleyen çocuğun kollarındadır özlem;
gurbetteki kadının acılı günlerinde,
terk edilen adamın yüreğindedir.
İşte budur insan:
duygularıyla,
günahıyla,
acısıyla yaşayan..
5.0
100% (1)
