AHENK

Dünyayı eynime giyeyim dedim,
Omuzu yakası iyi durmadı.
Kendimi aynada göreyim dedim,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Belli ki kumaşı ince mi ince,
İçersi meydanda, tutup giyince,
Arkası söküldü, beli eğince,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Dirseği bir başka, dizi bir başka,
Üstünde ütünün izi bir baska,
Astarı teyeli, yüzü bir başka,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Sürfilesi sarkmış, dikişi sökük,
Düğmesi kırılmış, iliği küçük,
Her yeri yıpranmış, kendinden geçik,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Hem eni dar geldi, hem boyu kısa,
Ceketin yırtmacı ayrı bir tasa,
Giyince başlıyor gönlümde husa,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Bu giysi içinde, bir ömrü verdim,
Hayat geçti gitti, geçmedi derdim,
Üstümden soyunca huzura erdim,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

Şimdiki elbisem, bembeyaz renkli,
Düğmesiz iliksiz, ruhla ahenkli,
Dünyayı eyinden soymak gerekli,
Ne yapsam üstüme hiç oturmadı.

YAŞAR ÖZKAN
07.09.2025
Bitez/BODRUM