Acılar ve yalnızlıklar içinde hayat bitiyor
Anlımıza kara baht mı yazıldı, bilemiyorum
Gök Tengri’nin gazabına mı uğradık ki
Mutsuzluk kalbe, ruhumuza yuvalanmış
Her günümüz aydınlıklara aç yıllarca
Saraylarda ahkam kesen zengini dinlerken
Dünyanın en mutlu insanları bizmişiz
Palavralara, aldanışa doymadı mı bu millet?..

Hacısında, hocasında, haramzadelik zirvede
Peygamber bir hurmayla şükrederken
Ama bunlar aç gözlü doyumsuzlar, Karun
Tarikat; şıh, şeyh adı ile soygun peşindeler
Kuran öğretilen kuran kurslarında
Gül fidanları iblislerin tecavüzlerinde ölür
Bizim etrafımızı ihanetler sarmış, uyanamadık!..

Aşk diye sarılırsın bir sevdaya ömürlük diye
Cicim ayları bitince gönüller kapanır
Mahkeme duvarı sanırsın endama bakınca
Sanki kırk yıllık düşman karşında durur
Kılıçlar çekilince sınırlar çizilir gönül otağında
Neden bu hallere düşürüldük utancıyla
Bir ömür yanlızlık başlar gözlerdeki yaşlarınla!

Eylül rüzgarı delice esiyor Sultan dağlarında
Şimşekler çakıyor yağmur yüklü bulutlarda!...

Zafer Direniş
...