Erimiş kalmamış dağların karı, 

Gözümden yaşları döker Erzincan.
Gördüğüm an yaktı gönlümü harı,
Yüreğime hüzün çöker Erzincan. 



Derin ovasında ağlattı beni, 

Sanmayın dostlarım bu sevdam yeni, 

Hem canı acıtır hemi de teni, 

Sineme şimşekler çakar Erzincan. 


Masal mı gerçek mi sendeki bu naz
Derinden işliyor bu name bu saz
Ne desem nafile sızlarım biraz
Üstüme üstüme çöker Erzincan. 


Teskin etmez yeli esiyor her yaz, 

Kurudum gönlünde kalmadım biraz, 

Gözünde kayboldum sanki bir maraz, 

Dipsiz kuyulara çeker Erzincan.

Bu fani dünyanın nedir telaşı, 

Göçüp gidem desem biter mi işi, 

Kalmadı akacak gözümde yaşı,
Çağlayan misali akar Erzincan. 



Vurduğun bu kalpte iflah olmadım, 

Bu alemde sensiz bir kez gülmedim, 

Böyleymiş kaderim murad almadım, 

Sensiz şafakları söker Erzincan.
Aslansofu boynu büker Erzincan.