Kırıldı mazimden camdan fanuslar
Çekildim önünden gözyaşlarımın
Saplandıkça cana camdan kırıklar
Çekildim önünden uykularımın

Yaşadığım her an canlandı sanki
Taşıdığım her dün sonlandı sanki
Boşadığım her gün zamlandı sanki
Çekildim önünden duygularımın

Sanki benden önce yaşayan herkes
Havayı bitirmiş, kalmamış nefes
Benliği bürüyen kör nefis kafes
Çekildim önünden baygılarımın

Yaşam denen zorlu aşılmaz yolda
Derdi taşıyan güç kalmamış kolda
Ömür kısaca şu, her zaman zorda
Çekildim önünden saygılarımın..

Beynimin içinde kopan fırtına
Anladıkça dertler sarar sırtıma
Dünya katma değer katar artıma
Çekildim önünden yaygılarımın..

Başlangıcı belli, sonu da belli
Kim yaşar dünyada yaşar temelli
Ecel yaklaştıkça, duvaklı telli
Çekildim önünden caygılarımın..

Bedende taşınan ruhumda ki can
Ebedi hayatta bulacak bir yön
Ne benim hayatım, ne de yaşam son
Çekildim önünden kaygılarımın..


Necati ŞİMŞEK
05.11.2008
Ankara