Haziran  yirmibeşte, ciğerlerimiz  yandı

Ağaçlar feryat figan, ağlayan birer candı

Gözümüzden damlayan, yaş yerine hep kandı

İzmirime göz diken, hain gözler utansın.

 

İkindi ezanında, yeni  kıvılcım  çıktı

Rüzgar koru harladı, tüm ormanı da yaktı

Beyobası  sırtları, yanan  ormana  baktı

Yeşile kibrit  çakan, hain eller utansın.

 

Nevşehir  Avanosum, karanlığa gark  oldu

Üç saatin içinde,  canlı cansız hep soldu


Hane halkı biçare, gözlerimiz yaş doldu

İmara taraf çıkan, hain diller utansın.


Cayır  cayır  alevler, her yer mahşere döndü

Umuda kanat  açan, hayallerimiz söndü

Ormana giren zalim, bir yalan söze kandı

Evlerimizi yakan, hain dallar utansın.

 

Alev geçit vermedi, dört bir  yanımı  sardı

Araçlar hep sıkıştı, patikalar çok  dardı

Sağ tarafım  çağlayan, sol tarafım hep yardı

Bölücülüğe çıkan, hain yollar utansın.


Silvanımda ki yangın, gece ayaza kaldı

Alevler ateş oldu, canlı ne varsa aldı

Çaresiz Sarıoğlan, yangın yerine daldı

Birliğimizi yıkan, hain döller utansın.