0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
98
Okunma
Kendine gömülüyordu göçük toprak rıhtımları ağırlıyor göğsünden sinesi yarılır ya deniz iki elleri açılır göğe kanatlanır bütün evsizliğim
Kendine yormak da neyin nesi bütün pencereler kışdan soğuk pervaneye bir misal dönüyoruz çehresi de yorgun ve mazun
Tahrik bir makamdı yargılanan kendine meczub belki hatasız bir şerdi içlerinde beslenen kendine doğru hükümlü bir kayıt
İndirgenen bütün bekleyişler yadırganacak bütün beklentiler susacak belki neyi değiştirecek ki devran bu / kendini döndürürken
Pervane dönüşlü bir izahsa insanı kurumsal eden mucib tahsis ettiği hususiyeti temin ettirecektir...
5.0
100% (2)
