Sana bitti cümlelerim.
Çoktan unuttum, çoktan.
Kimdin, Neydin?
Sahi neydi adın?
Ne zaman gitmiştin?

Unuttum,
Yerin yurdun neresiydi?
Sen nereliydin?

Unuttum,
Veda bile etmeyişini,
Kırmanı, kolumu kanadımı.
Yerimi Yurdumu yerle bir etmeni,
Unuttum.

Unuttum işte,
Alıp gidişini, gögsümün sol yanını.
Alıp gidişini, ömrümün sen yanını.
Alıp gidişini, baharımı, yazımı.
Unuttum...

Unuttum bak,
Adının düşmeyişini dilimden.
Kahrolası her şarkının,
Seni her hatırlatışında,
kahrolmamı unuttum...

Baş edemeyişimi, yokluğunla.
Yokluğunun eğmesini başımı...
Sarılmamı her akşam yokluğuna.
Yokluğunun karanlığında kaybolmamı unuttum.

Unutma bugünü deyişini, sarılmanı.
Bizden başka kimimiz var deyişini,
"Sen, ben bir de bavulla heryer evimiz" deyişini.
Bir bavulla, alıp gitmeni beni.
Beni, benle bensiz bırakmanı unuttum...

Unuttum,
Solmamı bir nisan yağmurunda.
Açılmayan çiçeklerimi dallarımda.
Bazen sokağında bazen kapında,
Seni görünce çırpınan.
Bu zavallı kalbimi unuttum.

Sahi, Kimdin, neydin, nerelerden geldin?
Neydi en sevdiğin şarkı, neydi senin rengin?
Kaç ay oldu sen gideli kaç mevsim...
Zamansız, amansız, acımasız.
Acımadan gidişini unuttum...

Bilal Uslu
27 ağustos 2025