Kırdığın bardaklar gibi kalbim kırk yerinden delik deşik kadın,
Kanatıyor ayaklarımı yere düşen cam kırıkları,
Tam ruhum iyileşecek demişken, ılık ılık kanların bedenimden yere süzülmesini seyrediyorum.
Kadın ayaklarım param parça,
Ne çaba kaldı bende ne de hayata bir müsamaha.
Kendime zarar versem, korkuyorum vebalini
Cehenneme taşımaktan.
Ki bu yaşadığım cehennem değilse ne?
Hayatı yaşamak istiyorum,
Bir çıkmaza girdim sadece
Alabildiğine ıssız, tüm alışıla gelmiş kokuların karıştığı ama sadece Sigaranın sinmiş olduğu leş kokulu bir hayat...
Yaşamak istiyorum, sadece tutunabileceğim bir dal.
Her elimi attığım da kırılan dalları görüyorum.
Ayaklarıma batan cam kırıklarına inat
Ilık ılık kanayan, canımı acıtan ne varsa sökmek istiyorum.
Sen yaşa hayatını doya doya
Ben kalmış karanlığıma diz çökmemeye devam edeceğim.
Sadece elveda...