Gülmek Zor
Gecenin karanlığında pusu kurmuş hainler,
Birileri gülerken, birileri sessizce göçer.
İçten içe işgal ilerler adım adım,
Gözyaşları sel olur, millet uyur derin uykusunda.
Halk kör uykusunda, mutluluk düşünde,
Felaketin gölgesinden habersiz bir halde.
Günlerim yalnızlıkla ağır,
İçime demir atan bir liman gibi kuytularda.
Haykırırım, sesimi duyan yok,
Dokunan, sarılan, seslenen yok.
Kalpler kararınca anlamını yitirir sözler,
Hüzün ağırlaşır, taş olur her hece.
Gecelerim bir yıl gibi uzar,
Gündüzlerim bir an gibi solar.
Her köşeden örgütlenmiş hainler,
Vatan değil, çıkar peşinde insanlar.
Bugünü yaşama telaşında herkes,
Yarını düşünen yok, gelecek sahipsiz.
Ben Bilal Çelebi,
Beni de kendinize benzettiniz,
Ama boğulun insan oğlu!
Yarın kara bulut felaketi çöktüğünde,
Geç kalınmış bir vatanın savunması
Hiçbir şey ifade etmeyecek.
Söz: Bilal Çelebi 20/05/2011 saat 03,56