Gece sessizliğinde yankılanan tek şey, içimde susmayan yalnızlığındır.

Gecenin ortasında değil, en kuytusunda üşür seven insan.

Bir yalnızlık var içimde bu gece…
Ne ay yüzüme bakıyor benim...
Ne yıldızlar eşlik ediyor yalnızlığıma...

Gece suskun her anı, yanlızlıkla bağırıyor içimde.

Aşk gece gibi, karanlıkta başlar!
Ama her tek taraflı aşkın sonu her zaman umutsuz oluyor!

Sevgilinin yokluğu, en karanlık geceden daha karanlık!
Bana acı ve izdirap veriyor.

Gecenin sonu hep aydınlık... derler.
Endişem o aydınlık, umut getirmezse?

Gece en çok umutsuz bekleyenlerin imtihanıdır!
Sabırla, sessizce beklersin gecenin bitmesini...
Izdırap ve acı ile geçer zaman.

Gece, yanlızlığın en sadık ilhamıdır.

Geceye en çok yakışan sessizce parlayan ayın aydınlığıdır.

Karanlık bir yorgan gibi çöktü bu gece üzerime...

Bazı geceler sabaha çıkmaz. İşte o gecelerden birindeyim galiba...
sensiz ve çaresiz.
Ey sevdiceğim beni bu karanlık gecelerde nolur yalnız bırakma!...
Dinçer DAYI