Sen bu sene köye dönelim diyorsun,
Geçti o günler dönemeyiz emmoğlu,
Eşek ile ata binelim diyorsun,
Düşeriz bizler, binemeyiz emmoğlu.

Hanım kirman eğirip çorap öremez,
Inek koyun bilmez, ahıra giremez,
Çocuklar mala bakıp öne duramaz,
Danalar kaçar, yenemeyiz emmoğlu.

Havasına suyuna iyi demezler,
Bulgur pilavını pişirip yemezler,
Bağdan bahçeden korkarlar gidemezler,
Leğende filan yunamayız emmoğlu.

Duydum bağ bostan eken işleyen de yok,
Çiftçiliğe hevesle başlayan da yok,
Her şey çarşıdan sebze haşlayan da yok,
Yoğurda süte kanamayız emmoğlu.

Yumurta, ekmek soğan şehirden gelir,
Köylü otu samanı şehirden alır,
Gündüz köy de gece de şehir de kalır,
Biz onlar gibi edemeyiz emmoğlu.

Tavuktan sinekten de çocuklar kaçar,
Sen ayran içersin onlar kola içer,
Yolu taşlı tozludur çocuklar düşer,
Kurdu kuşu hiç seçemeyiz emmoğlu.

Kışın bilmeyiz ocak, soba yakmayı,
Mala arpa saman verip de bakmayı,
Yer sofrasında oturup diz çökmeyi,
Ne bilirler biz yapamayız emmoğlu.

Köyde inek dana kalmamış satmışlar,
Kedi köpek kapı dışarı atmışlar,
Akşamdan kapıları vurup yatmışlar,
Gündüz yatağa giremeyiz emmoğlu.

Sokak lambası yok, her yer karanlık,
Ne ahırı bulabiliriz ne de samanlık,
Hadi bir hasta olsak her şey bir anlık,
Sabaha çıkıp kalkamayız emmoğlu.

Şair Ebuzer ÖZKAN