PEMBE ELBİSELİ KIZ
Ben kız çocuğuyum
Eksik etek deselerde
Güçlü doğdum bilmiyorlar
Bebekken sevdirdim kendimi
Tüm sevimliliğimi göstererek
Gülücükler saçtım hayata
Koştum oynadım
Kardeşime o erkek deselerde
Ben sevgimle doldurdum yuvamı
Pembe elbisem pembe dünyam gibiydi
Pembe şekerimle tatlandı dünya
Pamuk prenses oldum
Pembe hayallerim vardı

Ben kız çocuğuyum
Hemen serpildim
Kızlar hızlı büyür dediler
Güller açtı yanaklarımda
Büyüyüp apaldım
Alan köpek beslesin
Kızlar okumaz dediler
Sevgi yumağı gönlüme endişe doldu
Neşe saçan gül yüzüm
Hüzünle soldu
Okula giden kızlara hevesle baktım
Gözümden yaş değil kan olup aktım

Ellerime zincir vuramasalarda
Gönlüme vurdular
Sevemedim
Sevdimse de kimseler diyemedim
Dilimi bağlamasalarda
Susturdular savunamadım
Hedefim yakın olsada set koydular
Aşamadım
Cahil bıraktılar okuyamadım
Küstüm kaderime
Büktüm boynumu
Ağladım ağladım
Pembe hayalli pembe elbiseli kız
Pembe dünyası yıkıldı
Araf’ta kaldı
Sıratı geçemedi
Hayatını kendi seçemedi
Tıpkı hayalleri gibi
Karanlığın ortasında
Kendi kıyametinde kayboldu
Hayallerinde boğuldu
Nurcan yüksel