1
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
179
Okunma
Küçücüktüm,
bıraktığında beni.
Her gün camın ardında
gözlerim seni bekledi.
Kalbimde açtığın o yara
derin, sessiz,
farkında bile değildin.
Küçücükken kaldım yalnız,
kimsesiz,
çaresiz.
Yıllar sonra geldin,
ama yaram hiç kapanmadı.
Kanadı her hatırada,
her yokluğunda.
O yüzden hâlâ koşuyorum
sevginin peşinden.
Ne kadar çabalasam
daha da kayboluyorum kendimden.
Küçücükken anlayamazdım,
şimdi anlıyorum:
Aklım affetti belki,
ama kalbim
hiç affetmedi seni.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz