Güneş geldi
Gölgeler gidiyor
Ben kalıyorum

Bir garip dünya
Sanki herşey rüya

Diren zorluklara
Cesâret göster derler

Yoruldum diyorum
Sırtında taş mı taşıdın
Diyorlar hep bana

Taşı, hep yük sanırlar
Yük ne demektir
Bilmezler ki

Güneş gitti
Umutlarım kaldı ve
Ben gidiyorum

Çiçekten bir kalbimiz
Vardı elbet bizim
Naif mi naif

Umutlarımız vardı
Bizim yine öyle
Latif mi latif

Kurşun işlemezdi
Umutlara

Biz ölsek bile
Ölmezdi umutlarımız
Asla hiçbir vakit

Kalbinde merhamet
Olmayanlara da
Var sözümüz

Doğruluktur bizim
Hep özümüz

Kimsenin servetinde
Yoktur gözümüz

Çiçek gibi insanların
Kırmayın tertemiz
Kalplerini

Toz duman etmeyin
Onların umutlarını

Madem ki öyle
Durum o vakit böyle

Bahar görmesin o
Katı kalpleriniz

Açmasın bir daha da
Solsun çiçekleriniz

Güneş ay ve aydınlık
Görmesin yüzünüz

Elbet bu sitemimiz
Kötüleredir

Dünya kötülere
Bırakılmayacak kadar
Lâtif ve güzeldir

Okuyan olur mu
Şiirlerim hep özeldir ..

Mustafa ASLANDOĞDU