0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
246
Okunma
Özledim,
Kuru yaprakların son nefesinde dökülen hıçkırığı,
Cam kırıklarında kıvranan ay ışığını,
Gökyüzünün siyah kumaşına işlenmiş unutulmuş yıldızları...
Özledim,
Paslı zincirlerin arasında sıkışmış bir rüzgarın çığlığını,
Kül olmuş anıların külleri üstünde açan solgun çiçekleri,
Ve zamansız düşen yaprakların rüzgarla sürüklenen dansını...
Suskunluğum,
Derin bir kuyuya atılmış taşın yankısı gibi,
Kırık aynalardan sızan kırgın ışık huzmelerini,
Ve gecenin koynunda saklanan unutulmuş sessizliği...
Ve ben,
Kanatları kırık bir kuşun çaresiz çırpınışı,
Kafesin içinde dönen, yorgunlukla örülmüş sonsuz bir mahpusluğum,
Özlemin külünde eriyen, sessizliğin dipsiz kuyusuyum...
S.k.
5.0
100% (6)
