Ayrılık Rüzgarı biran da esti...
Sevgi gönül de pürü mur oldu, hemen sustu!
Sevdiğini sandığım biran da öfkesini kustu!
Sevgi uçtu!
Saygı kaçtı!
Ne huzur kaldı...
Ne de güven!
Artık, gölgem bile gitmekte kararlı...
Gitmek sadece lafta değil...
Gönül kırgın...
Bütün duygularım ile aklım sende...
Dilim lal olsa da, yüreğim yanan mahşer yeri...
Ne söylesem hep aklımda eksik kalacak!
Konuşmaz, oldu artık!
Sussam da kalbime fazla bu ayrılık gelir…

Yıkılıyor içimde ki sevgi bentleri...
Sarmış beni kara bahtın kolları...
Kendi içim de sürgünüm!
Yokluğun da tutuklu kalbimin tüm duyguları…
Gözlerim suskun anılar da seni ararken...
Zaman küle döner içimde..
Her saniye içim de sönmeyen yangın!

Ben, ben değilim, sen ben de her şeyken!
Kendimden geçmişken bulmuştum seni..
En derin boşlukta ise sevgini…
Hep sen, hep senin için atıyordu bu yorgun kalbim!
İllaki seni istiyordu ve sen diyordu, her an…
Ne yöne dönsem! Aşkın izleriyle dolu idi düşleim!
Dinçer Dayı