Geçmişten bu güne insan!
Zamana iliştirilmiş, yaşanmış
anılardan!
Anlatılan hikayelerden!
Bir varmış
Bir yokmuş masal kahramanlarından!
Kendi romanının çilekeşinden başka,
Nedir ki?...

Bak; zaman geçmiş...
Doğa değişmiş...
Eşyalar bıraktığın yerde, yok!
Verilen vaatler...
Söylenen güzel sözler unutulmuş...
çoktan akıllardan uçup gitmiş!
Yazılan aşk mektuplarındaki mürekkep kurumuş!
Aşk gülleri solmuş!
Sevgi gönülde kurumuş!
Yıpranmış o güzelim duygular...
Yok olmuş tutkular...
Sararıp, solmuş o anılarda ki fotoğraflar...
Yok artık eskiye dair hiçbir şey!
Sevgi yok gitti...
Günlük aşklar var...
Aşk küstü...
Ağaç gövdelerine kazilan o sevginin baş harfleri yok!
Duvardaki çerçevelerde. Ana baba
Gidenlerin yeri boş...
Duygusuz, sevgisiz bir yaşam var..

O zaman bu hayatı doya doya yaşamak lâzım...

Yaşarken güzel anılar biriktirmek lâzım!
Kimseyi kırmadan, incitmeden mutlu bir sona ulaşmak lâzım!
Bu yaşam denen masala...
Azda olsa, renk katmak lazım...
Dinçer DAYI