Yorgun bir şiir yazıyorum,sıvasız bir duvara odaklanarak
Hayatın tutarlı tarafını hesaplıyorum üşenmeden
Sınıfta kalıyorum her denememde
İçimden geçenlerle dışımda gerçekleşenler arasından
Meydana asılacak bir diyalektik tablo çıkar
Ne zaman bir düzen arasam
İllegal bir şiir boğazıma takılır
Ne zaman koklasam baharı
Küflenmiş bir şehrin koltuk altı terler

Kimse sevmiyormuş beni
Papatyalara toplu fal baktırdım
Oysa hazmetmiştik birbirimizi
Kırgın değilim size
Demek ki ben anlatamadım
Sevda kelimelerini
Kuantum fiziğini
Felsefeyi
Oysa yaşamak ,bir anlatma biçimiydi

Canım sıkılıyor
Ne diye fikrimi kurcalıyorsunuz
Şüphe ediyorum kendimden
Yedi iklimden
Kutsal yaşamdan
Şehirdeki varlığımdan
Bu ben değilim diyorum
Ben umutsuz türkülerde büyüdüm
Gökyüzü resimlerini hep sınıf arkadaşlarıma çizdirdim
Okul bahçesinde gelmeyen babasını bekleyen öğrenciydim
Kitaplarımın arasına ayraçlar yerine küfürler koydum
Bu ben değilim diyorum
Neden umudu biçimsizce sunuyorsunuz bana

Herşeyi tamamen yalandan yapmak isterdim
Yalandan resim çizmeyi
Yalandan ıslanmayı
Yalandan öpmeyi
Yalandan yaşamayı
Oysa paçama kadar gerçeklik akıyor
Kim enjekte etti lan bu realiteyi bana!
Ben daha çocuktum

Mayınlı fikirlerimle başbaşayım
Asırlık bir çelişkinin sevdası var bende
Kalsam ,tarihe koca bir korkak yazılır
Gitsem ölür bendeki tüm baharlar
Asırlık bir çelişkinin sevdası var bende
Ne yaşamımda eser var
Ne de ölümümde