Yalnızlar Genç Ölür

Yalnızlar genç ölür
Volta atar benliğim
Bir merdiven hücresinde
Önce gülüşlerimi eğdiler yaşamın dar sokaklarında
Sonra gözlerim sürüldü acının başkentine
Görmek ne güzelmiş,oysa
Acemi bir sigara molasında
Rüzgarın sazlarını
Işık dünyasını saran kanatları
Sonra uyuşturuldu dudaklarım
Puslu gecelerle..
Henüz seni seviyorum diyemeden
Öpemeden iki kıtayı birleştiren dudaklarını


Sönerse birgün ışığım
Dönersem birgün toprağa
Unutma o vakit
Yalnızlar genç ölür
Çıkıverir bir tomurcuk karanlıktan
Her acının sonunda açılan pervazda bekle beni
Bir yaşam vardır bölüşülmeye hazır
Kapama gözlerini
Uzanmış bir açık el bekler seni


Sormuşsun ,bilmem kaç kilometrelik bir uzaklıktan; iyimisin
Yaşıyorum ya yaşamasına
İyi demek,keyfi bir yalan sevdiğim
Dünya zifiri bir karanlık
Solgun bir kızıllık içindeyim
İyi demek ,uykusuz kaldığım kitaplar için çok fazla sevdiğim
Hem bir iyi kaç kötü eder
Çok şıklı şeçeneklere cevap verme refleksimi yitirdim
Cengi gördüm
Açlığı gördüm
Dehşeti..
İyi demek, bu gece için çok erken sevdiğim




Ne bir soyluyum atın sırtında
Ne de bir bayrağım gökyüzüne asılmış
Ben ,sendeki hayranlığın hiçliğiyim
Sorarsan beni
Annemin memesine tutunmuşum
Ne Don Kişot’ um
Ne de Jan Dark
Unutma sevdiğim
Tükürseler de ateşimin tutuştuğu mihraba
Yalnızlar genç ölür