GİTMEK GEREKİR BAZEN

Yürüyüp gitmek gerek bazen
ardına bakmadan
ayaklarının götürdüğü yere kadar
unutarak geçmişi
umursamadan gitmek

belki birkaç kitap ama
sayfalar arasında kuru bir gül
bir çınar yaprağı dahi bırakmadan gitmek

haritada yeri belirsiz sınırları olmayan
alabildiğine engin mavilikleri
zümrüt yeşili ormanları
cıvıl cıvıl kuş sesleri olan bilinmezliklere gitmek

geçmişten arınarak gitmek lazım bazen
kendin kendini arasan bile bulamayacağın güzelliklere gitmek

söylemek isteyip de söyleyemediğin
içine gömülmüş cümleleri
yutkunmadan
dağa taşa tek solukta haykırarak gitmek

dudakta buruk bırakılan tebessümleri
anınca yüreğini sızlatan hatıraları
terk ettiğin şehri dahi
rüzgarlara savurarak gitmek

yeniden doğmuşcasına
yeni bir güne uyanırken
ne bir duvar saati tiktaklarıyla
ne de takvim yapraklarıyla uğraşmadan
ne zamanla yarışacak
ne de geçmişinle savaşacaksın
kendinle barışacak
ardına bakmadan çekip gidecek
dünü yad etmeden yaşayacaksın

kime
nereye
neden olduğunu düşünmeden gideceksin

çünkü bazen
kurtuluş varış noktasında değil
varış noktasına ulaşmak için yolda olmaktadır...

Efkan ÖTGÜN