26
Yorum
60
Beğeni
0,0
Puan
2093
Okunma
Ruhumu teslim ettiğim kelimelere
şairlik, bir tür suskunluktur diye öğrettiler.
Dudağımda hafif bir gülümseme
ve derdimi şiirlere dönüştüren kalemim.
Yufka yüreğimle
yazdığım şiirlerimi
götürüyorum kaskatı bir yüreğe.
Ağladığım yerin adı yok
ama orada
mutlu anılarımın saklandığı
adını bile unuttuğum sokaklar var.
"Umut mu?"
onu ben de unuttum.
Çocukken babamın en son geldiğinde getirdiği
bir oyuncaktı belki.
Ve ben hâlâ bir kelimenin
dudaklarımdan dökülmesini bekliyorum.
belki bir "gitme"
belki bir "kal"
ya da sadece
üç nokta
bir ünlem
ve sanki
bütün ömrüm.