Sen bakınca ben susardım,
Gönlümün dili boğazıma diz çökerdi.
Beni bilmezdin ey yâr,
Ama ben seni ezberden severdim.

Bir başka yürek vardı gözünde,
Ben o yüreği taşırdım içimde.
Zar gibi bir delikanlıydı,
Hakkın adını bilmezdi,
Ben ona kinle değil, kıskanarak bakardım.

Bir adım attığında,
Yerin dile gelir, gök titrerdi.
Ben uzakta bir duvar gibi
Sessizce seni beklerdim.
Ne zaman omzun düşse,
Ben içimden çökerdim.

Bir gülüşün vardı,
İçinde haramla helâl tartışırdı.
Ben seni görünce
Gözümü değil, kalbimi kaçırırdım.
Sözüme gelmezdin,
Ama sesime alışırdın.

Seninle susmak bile güzeldi,
Cümleye gerek yoktu;
Bir bakışta konuşurduk,
Ben içimde sabırla yanar,
Sana her seferinde yeniden inanırdım.

Şimdi desem ki,
"İsmini hâlâ alnımda taşırım."
Sen gülüp geçersin,
Ama Allah bilir:
Sevda bazen
Aklın bile utanacağı bir secdedir.


Reşit ışık