Gece çökerken çöle benzer kalbim,
Ay bir mühür gibi alnıma iner.
Bir kapı çalar içimde derinden,
Ne anahtarı var, ne eşiği belir.

Sükûtla başlar bu eski yol,
Söz değil susmak öğretidir.
Bir mürşid gelir, gözleri dolu,
Bakar da sormaz, cevabı bilir.

“Kendini bırak” der, “yok ol ki var ol.”
Aynaya döner her suret, her iz.
Bir nefesle çözülür kırk düğüm,
Her düğümde saklı bir başka deniz.

Gölgeler konuşur semada gece,
Kandil yanar, yağsız ama sönmez.
Zikir döner kalpte gizlice,
Ne zaman başlar, ne de biter sözsüz ezber.

Bir çember kurulur iç âlemde,
Ne merkez belli, ne çevresi tam.
Her adım bir başka varlıktan geçer,
Ve sonunda kalmaz ne ben ne tamam.

Tarikat bir sırdır, anlatılmaz heceyle,
O ancak yaşanır, erirken özde.
Aşk olur rehberin, yoklukla yoldaş,
Yürürsün kendinden kendine gizlice

Sinan Bayram