Kabahat benim ne bileyim belki sevdamı anlatamadım,
Belki oda bilinmeyen bir aşk,taydı beni sevdiğini sandığım,
Nefesimin acı çektiği sorgusuz düşlerimin karardığı anlarda,
Belki onunda kirpiklerin’de damlar’la gizli sorular asılıydı...


Çok sevdim kitaapsızı seviliyorum sandım meğerse bir düşmüş,
Suskunluğumla mateme bürünmüş günüm geceye gebe kaldı,
Oysa bir tebessümüyle ışık düşerdi masalı,mın en kuytu köşesine,
Sesiyle ısını verirdi sessizliği ile üşü verirdi kahrolası yüreğim,
Görmediğim her bir sabah yokluğunun yangını dudaklarım’dan çıkardı...



Sevdim gözlerim’den yaşlar dökülü verdi bitap düşmüş bedenime,
Mevsimsiz dikilmiş bahara muhtaç bir fidan gibiyim şimdilerde,
Kırılan dal bildi vefasız yer neylesin gök neylesin muhtacım sevgiye,
Konuşmaya prangalar vurulmuş dilim lal dudaklarım titresede,
Boğazımda kör düğümlerle hoşnut olmadığım bir anı yaşiyorum....



Sevdim be zaman bu benim sevdamın dinlenmedik şarkısı,
Çorak çöl bildiğim aşkıma yağmaya yeminli yağmur damlası,
Bağrımda bu dinmez acı her sızladığın,da başımda esen yel,
Önüne bent kuramadığım gözlerim’den damlar’la oluşuyor sel,
Kahretsin korkuyorum bu olmadık uçurum bildiğim düşlerim’den...

Osman Dastan © 27/ 07/ 2025. 10 : 15