Leyla divan (Aruz)


Leylâ dedim, firâk ile yandı cism u cân,
Ateş değil bu, bî-lek u ‘âr bir sûzân.

(Açıklama):

Leylâ adını andığımda bedenim ve ruhum ayrılıkla yandı. Bu yanış sıradan bir ateş değil, iz bırakmayan ama içten içe yakan bir yangındır.


Her lahza gözlerimde hayâlin inkisâr,
Gönlümde hicranınla tutuşmuş bir bahâr.

(Açıklama):

Her an gözlerimde hayalin parçalanıyor gibi, yok oluyor. Ama gönlüm, senin ayrılığınla tutuşmuş, bahar gibi yanıyor.


Aşkınla bî-karâr olur her dem dil-i zâr,
Mecnûn misâli, sahrâlarda gezer bâr.

(Açıklama):

Zavallı gönlüm senin aşkınla her an huzursuzdur. Mecnûn gibi çöllerde gezip durur, çaresizdir.


Bir lâhzalık visâlin içre bin ömür,
Yetmez mi aşkına bu âşık bendegîdür?

(Açıklama):

Seninle bir anlık kavuşma bile bin ömre bedeldir. Bu aşığın sana kulluk etmesi aşkına yetmez mi?


Gözlerin âyîne-i aşkın cemâlidir,
Baktıkça her melek secdeyle nâzirdir.

(Açıklama):

Gözlerin aşkın güzelliğini yansıtan bir aynadır. Melekler bile bu güzelliğe baktıkça secde eder.


Zülfün gece, kaşın yay, gözün gamze, kahr,
Ben sende buldum aşkı, aşkda buldum ıztırâr.

(Açıklama)

Zülfün gece karanlığı, kaşın yay, gözün ok gibi gamze atar. Ben sende aşkı, aşkta ise bir mecburiyet, bir yanış buldum.


Yüzün kamer, sözün şeker, edân cihân olur,
Sensiz geçen her ân bana bir zindân olur.

(Açıklama)

Yüzün ay gibi parlak, sözlerin şekerden tatlı, edân tüm dünyaya yeter. Sensiz geçen her an bana zindan gibi gelir.


Rûhumda gül gibi açan aşkın remîz olur,
Leylâ diyen gönüllere sen bir azîz olur.

(Açıklama)

Ruhumda aşkın bir gül gibi açar, bir sembol olur. "Leylâ" diyen her gönül seni kutsal sayar.


Yandım demekle sönmedi bu âteş-i derûn,
Gönlümde kalmadı ne aşk, ne hâl-i makbûn.

(Açıklama)

"Yandım" demekle bu iç ateşi sönmedi. Gönlümde ne aşkın coşkusu kaldı ne de eski mahzun hâlim.


Sensiz ne yâr olur, ne de bülbül güle cân,
Sensiz döner bu meclise hicranla devrân.

(Açıklama)

Sensiz ne sevgili sevgili olur ne de bülbül güle şarkı söyler. Sensiz bu mecliste yalnızca ayrılık döner.


Bir nâle yetti her gönülde feryâd-ı şevk,
Her âşıkın dilinde sen varsın ey melek.

(Açıklama)

Tek bir iniltim bile gönüllerde coşkun bir feryat uyandırdı. Her aşığın dilinde yalnızca sen varsın, ey melek yüzlü sevgili.


Varlıkta yokluk oldum, yoklukta bir var,
Leylâ dedikçe her nefes bir yâdigâr.

(Açıklama)

Varlık içinde yokluk, yokluk içinde bir varlık oldum. Leylâ dedikçe her nefes, senden bir hatıra gibi olur.


Ağyâr bana güler, ben ise hâlimle bîzâr,
Bir tek sen anlarsın bu kalbi, ey yâr.

(Açıklama)

Yabancılar halime güler, ben ise bu halimden usanmışım. Bir tek sen anlarsın bu yorgun kalbi, ey sevgili.


Dillerde nâmın var, gönüllerde yâr sensin,
Bir âşıkın murâdı sensin, hep sensin.

(Açıklama)

İsmin dillerde, sevgin gönüllerde. Bir âşığın tek muradı da sensin, hep sen olmuşsun.


Kalbimde her atışta adın var, ey peri,
Ruhumda her esişte senin var sâf seri.

(Açıklama)

Kalbimin her atışında senin adın var, ey güzel. Ruhumun her esişinde yalnızca senin saf hatıran dolaşır.


Gamzenle âşıkı mecnûn edersin ey hûb,
Bir bakışınla kül olur her dilde mâh-rûb.

(Açıklama)

Gamzenle her aşığı Mecnûn’a çevirirsin, ey güzel. Bir tek bakışınla her kalpteki sevgili kül olur, silinir.


Mecnûn’un aşkı sende meczûb olur idi,
Senin için çöl bile gülistân olur idi.

(Açıklama)

Mecnûn’un aşkı senin yanında tam anlamıyla mest olurdu. Senin için en çorak çöl bile bir gül bahçesi olurdu.


Sensiz geçen bir ömür, ömür sayılmaz,
Âşık olan seninle yaşar, başka ayılmaz.

(Açıklama)

Sensiz geçen bir hayat, hayat sayılmaz. Gerçekten seven seninle yaşar, onsuz ayılamaz.

Bir gün bu aşkı destan ederler lisânlar,
Leylâ deyince ağlar bütün efgânlar.

(Açıklama)

Bir gün bu aşkı diller destan eder. Leylâ dendiğinde bütün çığlıklar, ağıtlar senin için ağlar.

*
Ey yâr-ı nâzenîn, gönlümde pâk makam,
Sen aşkın özüsün, ben ise bir selâm.

(Açıklama)

Ey nazlı sevgili, gönlümde en temiz makam sensin. Sen aşkın ta kendisisin, ben ise ancak sana selâm veren bir âşığım.


HARUN Yıldırım

mefûlün fâilâtün mefâîlün fâilün"