Bir şehir, önce içinde küçülür insanın.
Bir sokak dar gelir, bir merhaba ağır.
Yüzler tanıdık, yürekler sürgün gibidir.

Aykırı yataklarda çırpınır sevda,
Kirli çarşaflarda kanar umut.
Ve ağlar aşk...

Yağmur başlar... Ne rahmettir, ne temizlik.
Sadece kirin yeri değişir;
İçte büyüyen sessizlik olur.

Afişlerde pazarlanır masumiyet:
Boş ablalar, mayhoş delikanlılar fink atar.
Her merhaba susar, her sokak eksiltir insanı.

Her insan, yarım kalır bir başka insan hikâyesinde.
Her gülüş eksik olur, her susuş fazla.
Kalbe dokunmadan geçenler olur,
Ama en çok onlar kalır akılda.
Zira eksiklik, tamlıktan daha çok iz bırakır.

Bir tebessümde yıl gizlenir,
Bir kelimede koca geçmiş.
Ve insan, kendi içini terk eder önce.

Bir şehir susar kuytuda,
Bir insan durur kalbinde.
Adımlar, geride bırakılanları taşır.

Her hoşça kal biraz yalandır,
Çünkü kimse hoş kalmaz gidince.
Ve her elveda, bir daha başlamayacak
Bir sessizliğe açılır.

Bir ezanla başlar ayrılığın fısıltısı,
Bir selâda yankılanır son sözler.
Bir kabirde susar bütün hikâyeler,
Ve bir duada ağlar geride kalanlar.



25 Temmuz 2025 / 11:12

𝓡𝓪𝓶𝓪𝓴 𝓚𝓪𝓵𝓭𝓲 / Samim İĞDE