0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3893
Okunma
Bir binadan bakıyorum şehrin ışıklarına,
Sigaramın dumanından şehre sis çökmüş
Bina büyük, kocaman
Ölüm geziyor sağında solunda
Umudu da taşıyor bina, umutsuzluğu da
Ölüm kimisini katıyor kendi safına
Kimisi de tutunuyor umudun kollarına
Kimi de acısından mı bilinmez sövüyor şifa veren ellere
Bilse ki ölümün elinden az önce aldı onu,
Söver miydi acaba yine...
Bir binadan bakıyorum şehre
Bütün şehir uyuyor bense ayakta
İsyanlar yükseliyor binadan
Ben hufre-i nisyanda...
Olcay Çon