Desene azizim her ne varsa bizdeymiş
Hedef yukarı ise de biz çıkacağız
İnmek ise en dibe, yine biz ineceğiz
Başkalarınca çıkılan zirve düşürür yere
Onlara göre özveriler değmez bir şeye.

Biraz kurt olmak gerekmiş, işte kural
İttirme ile yol alan olur mu kral?
Bir bedel ister her neyse, ödemek gerek
Diğer türlü bir hayatsa bu, olur engerek.

Gönül gözü kör olana niyedir emek?
Tatlı sözden yoksa kısmet, boştur direnmek
Takla da atsan havada olmaz anlayan
Zira insan görünen çok, var mı o olan?

Ağır bir yüktür ademlik, kavrayış işi
Onun yoktur cinsiyeti, özdedir kişi
Dışarıdan bakılınca anlaşılmaz, yolda bilinir
Ya erilir hedeflere abı hayat çeşmesi
Yahut tam bir işkencedir, cehennem ateşi...

Hep mi sonradan görülecek onca acı
Onları yazan kalemin yok mudur vicdanı
Yetmiyor ki hiç gücümüz durduralım
Cümlemize yetmedi mi hayattaki bunalım?

Ne kadar çok sessiz ağlamaklı bir bak
Güneş gerçekten görebilene ne de oarlak
İçimizden çıksaydı onurlu duygular
Yaşanmaz mıydı her mevsimde ilkbahar.

Ve kurusun göz yaşları, esenlik bir hazine
Uzat şu ellerini de değsin katı yüreğe
Kalan mühlet bilinmiyor, bir reset atalım
Unutalım o dünleri, gömelim de toprağa
Çölde aranılan değil miydi öncelikle bir vaha

Anlıyorum fakat beslemeyeceğim asla kini
İnsanı içten tüketiyor sevgiye mesafesi
Yarınların renginde bizim de var payımız
Seven, paylaşan, arayan, soran en hayırlımız.

Gölge ozanım takılmadım çilelere, derstiler
Esenliğe giden yolda özü de bilediler
Bir gün dönüp bakınca geriye anılarda
Yarına doğumların dümeniydi, emektiler.

Oğuzhan KÜLTE