daha saçlarım örgü, dizlerim yara iken
bir gece, bir kelimeyle büyüdüm ansızın
annemin gözyaşıyla yıkandı çocukluğum
ve babamın gidişiyle
sustum ilk kez içimde

duvardaki gölgeler hâlâ sorar bazen:
“neden gitmişti, neden hiç dönmemişti?”
cevapsız kalan sorularla
uyurdum yastıklara sarılıp
ama annem…
annem bir dağ gibi örttü üstümü
ve sevgiyle sardı her boşluğu

şimdi bir adamın gözlerinde
dünyamı kuruyorum yeniden
güçlü bir kadın oldum, evet
ama içimde hâlâ
küçük bir kız çocuğu
bir baba sesini özlüyor

gelmediğin doğum günlerime
katılmadığın mezuniyetlerime
şimdi bir düğün var,
belki bir tebessümün eksik olacak orada
ama ben gururla
annem ve sevdiğimle yürüyeceğim hayata
çünkü beni sevmeyi
onlar öğretti.

bir yanım suskun kalır hep
gülsem bile tamamlanmaz bazı sevinçler
çünkü eksik kalan her şeyin
adı sensin, baba…

seninle oynayamadığım oyunlar
dizime düşmediğin “geçer” öpücükleri
ve saçlarımı ilk kez
bir başkasına tarattım
sen orada yoktun, yoktun baba…

ama sonra...
annem elleriyle yıkadı karanlıklarımı
bir dua gibi sardı her gecemi
ve sevdiğim,
bana baktığında
çocukluğumu yeniden çizdi gözlerime

şimdi içimde bir kalabalık sessizlik var
seninle dolu, sensiz geçen yılların
ama bu buruklukla değil,
affetmeye çalışarak yaşıyorum seni
çünkü affetmek,
bir çocuğun kendine sarılmasıdır bazen

ve ben artık büyüdüm,
baba hasretiyle değil,
sevgiyle kuruyorum yuvamı
bana babalık eden annemin
ellerini öperek başlıyorum her sabaha

bugün düğünüm var
ve adını anmadan
ama yüreğimde yerini inkâr etmeden
gülüyorum hayatın gözüne
çünkü sevgi…
kan bağıyla değil,
yürekle kurulur

_____

“Baba…
Adını yıllarca susarak söyledim.
Sana kızmadım,
sadece çocuk yanımı yalnız bıraktığın için biraz kırgınım hâlâ.
Ama affettim seni.
Kendim için…
İçimde barış olsun diye.

Bugün yeni bir yola çıkıyorum.
Elimi tutan biri var artık,
gözlerime geçmişimi değil,
geleceğimi çizen biri…

Anneme…
Bir dağ gibi duran o güzel kadına,
bin ömür borçluyum.
Senin yokluğunu da,
varlığını da onunla sevdim.

Ve şimdi biliyorum:
Aile, sadece aynı soyadını taşıyanlar değil,
birbirine yürek taşıyanlarmış.

Ben sevilerek büyüdüm…
Eksik gibi görünen hayatım
aslında tamamlanmanın başka bir yoluydu.

Senin de bir gün
gökyüzüne bakıp
“mutlu olsun” dediğini hayal ediyorum.
Ve öyleyim baba…
Ben gerçekten
mutluyum.”


Peri Feride ÖZBİLGE
20.07.2025