Yaşım Çocuk

Zamanın usulca ördüğü saçlarımın
Hüznü kırık pollyanna...
Bulut yakalı, mavi düşlü
Önlüğüm yırtık...

Rüzgâra astığım 23 Nisan kokulu
mendillerimin rengi soluyor
Her pazartesi kırık beyazıma karışıyor pembesi...

Uçurtmamın dikiş tutmaz ipi kopuyor
Gökkuşağının dallarına takılıyor umutlarım
Ve göğün mavi tüylü kollarında savruluyor pollyanna...

~ Gün doğururken güneşi her gün
altın renkli kirpik uçlarımı kurutuyor
Beni benzi sararmış bir saksıda unutuyor
Ve yaşamak boynunu bükmüş sarı bir papatya gibi küsüyor pollyanna...

Kalbimin masalları atmıyor artık
Susuyor...
Kırmızı başlıklı kız babaannesine kek götürmüyor
Kibritçi kızın kibritleri sönüyor pollyanna...

Resim defterime çizdiğim evin bacası tütmüyor
Karnemi tuttuğum küçük,karbeyazı ellerim üşüyor
ve donuyor pollyanna...
ekşi vişne taneleri gibi kızarıyor yanaklarım
Ve donuklaşıyor mahzun bakışlarım...

Fakat utangaç haylazlığım
Çatıların buz tutan saçaklarına hiç durmadan inatla asılıyor
"Ben hâlâ büyümedim" diyor pollyanna...

İçimde kocaman bir lunapark bahçesi
Sarı Işıklı dolaplar dönüyor
Ve döndükçe çocuksu düşlerimi büyülüyor
Plastikten hayallerimin başı dönüyor
Pamuktan şekerim erimeye başlıyor

Kırmızı papuçlarım ip atlıyor pollyanna
Yere düşüyor sonra çocukluğum
Dizleri kanıyor usul usul
Ve benekli elbisem kirleniyor
Çamura bulanıyor masumluğum,
ürkekliğim pollyanna...

Bez bebeğim kayboluyor sevinçli bir sokakta
Bayram gününü kovalıyor saklambaç oyunlarım
Saatler sek sek sekiyor pollyanna
7’de duruyor hep saniyeler
Sonra dokuza tutunuyor yelkovan
Saklanıp duruyor öylece orada...

Biliyorum,
Şimdi 23’lerimde olsam da
Bitmedi yağmur kokulu Nisanlarım pollyanna...

Evimizin olmasa da kış sobası
Gülüşlerim külahlı bir dondurma yazı
kadar sıcak...

Benzim yaşlı bir ağaç gibi soluk
Ama yaşım hep çocuk pollyanna...

©Ayşegül Eren

Telif hakkı saklıdır.