Bir sonbahar akşamı düşmüştüm yollara
Hazan çökmüştü ana toprağın bağrına
Ömürleri tüketmiş yapraklar, çiçekler
Savrulup giderken bilmediğim meçhullere
Ayazda bir sevda rüzgarı esti hüzünlü kalpte...

Mevsimler yer değiştirmişti bedenimde
Coşkulu akan Fırat kenarında açan güllere
Baharın nisan yağmurlarını düşmüştü
Yüreğimin çorak kalmış kadersiz toprağına
Can gelmişti ela gözlerinin derinliğinden..

Sevgiye susuz gönülde nağmeler inlerken
Memleket türküleri, kıta kıta şiirlerde sen
Umudu yitik, gözyaşı ile sulanmış geceler
Işıl ışıl yıldızlar, maviliğe uzanan hayaller
Yepyeni hayat sunmuştu en tatlı buselerinle

Mevsimler ters yüz oldu, çöktü karanlığım
İhanet, doğada ne varsa yakılıp kül oldu
Aşksa; Fırat’ın masmavi sularında boğuldu
Yine yalnızlığa sığındım uzak diyarlarda
Artık ne bahar gelecek, ne de vuslat hayali!..

Zafer Direniş
...