0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
122
Okunma

NE OLUR GÜL
İlk şiirimdi gülümse
Demiştim
Bilmiyordum kan kardeşliği nedir
Perihan’dı
Perihan bana yardımcıydı.
Aynı sırayı paylaştık dört yıl
Ben de söyledim
Gösterdim yazılılarda kağıdımı
O gündüzlü ben yatılı
Zaman zaman koluma girerdi
Ama benim kan kardeşimdi
Yaşımız büyüyordu
Bana dokunuyordu
Beni ateş basıyordu
Heyecanlanıyordum
Beşinci sınıftık
Etütlere de gelmedi
İki de bir şiirimde yazdığım dizeleri
Unutmamış tekrar ediyordu
“Ne olur gül”
“gülümse ki gülelim”
geldiğinde yıl sonu beşinci sınıfta kaldı.
Perihan hala gülüyor.
Babası İbrahim Amcadan duydum ki
Perihan dışarıda gülüyor
Evde somurtuyor
Sarıoğlan dediğim çilli Mehmet’i sevgili tutmuş.
5.0
100% (2)