Geceye fısıldadım adını,
Ay bile ağladı, duydum sesini…
Sen gittin ya, dünya durdu yerinde
Kaldım karanlıkla baş başa, sessizce


Bir resmin var duvarda, gülümsemiyor artık
Gözlerin gözümde yanar gibi, hâlâ sıcak
Yalnızlık öğrenilmezmiş, senle öğrendim
Birini severken kendini yitirmenin adısın sen…


İçimde kalan, adını söyleyemediğim
Kalbimde yanan, sönmeyen tek yangınım
Senle başlayan, ama asla bitmeyen
Bu aşk, mezarımdır… Sen benim içinde öldüğümsün…


Yollar sensiz hep ıssız, adımlarım sahipsiz
Nefesim bile yetim kaldı, geceler bensiz
Her şeyinle ezberimdeydin,
Şimdi yokluğunla bölüyorum kendimi


Bir şarkı çalsa, yine sen düşersin aklıma
Sanki kalbim her notada seni tekrar hatırlar
Gidemedim senden, kurtulamadım
Ben seni değil, seni sevdiğim hâlimi bırakamadım…


İçimde kalan, adını söyleyemediğim
Kalbimde yanan, sönmeyen tek yangınım
Senle başlayan, ama asla bitmeyen
Bu aşk, mezarımdır… Sen benim içinde öldüğümsün…


Bir gün dönersen…
Beni bıraktığın yerde değil,
Beni yitirdiğin yerde ara…