Gönül aynasında özünü bulan,
Sabırla yoğrulur, gamla dolanır.
Aşkın muradına gönlünü salan,
Kâbe’si kalptedir, sırla dolanır.

İlhamla geçilir hakikat yolu
Bak, gece yıldızlar hikmetle dolu
Bir yetim başını okşayan kulu
Kalpten gönül alan dostla dolanır.

Benliği unutan geçer sınavı
Yükselir içinden, yener firavı
Gönül terazisi, vicdan dimağı
Sükût ehli anlar, nurla dolanır

Âdab diyarından gelen birini
Vakar pınarından içen birini
Hakkın sınavından geçen birini
Âb-ı Kevser yıkar, parla dolanır

Tevazu giyinen arif olandır
Yükü ağır olan dostla yanandır
Ömür ne? Bir giden, bir de kalandır
Ruhunda yakılmış korla dolanır.

Aşk ateşle yoğrulunca revamda
Gönül sabır ile pişer kelamda
Nice sır gizlenir binler selamda
Eren gönlün nuru yarla dolanır

Edeb bilmeyenin gönlü yok olur
Tez çöker kalana, dünya yük olur
Yol yordamsız dosta engel çok olur
Can-ciğer sanırda tokla dolanır.

Bir bakış anlatır bin yıllık sözü
Bin mânâ saklıdır bilinmez özü
Anlatıp yorulma görmez kör gözü
Zanneder âlimdir, hamla dolanır.

Eylül Meral YAĞMUR