Öküzleri çift sürerken evlekte
Dır der döndürürdük bizler çocukken
Kimi çebiç güder kimi oğlakta
Toz toprak dolardı gözler çocukken

Dört beş yüklü eşek giderdi önde
Bazı yük üstüne binerdim bende
En az üç beş yama olurdu donda
Çok çabuk eskirdi dizler çocukken

Sığır sürüyorken ho diyen sesler
Her ev o vakitler üç inek besler
Tokurcakla dövüp yunurdu pisler
Derede kadınlar kızlar çocukken

Bir şeye şaşırsam derdim amani
Ayağımda lastik yırtık yemeni
Sürünün yaylaya dönme zamanı
Taşa dökülürdü tuzlar çocukken

Istarda dokunur hâyâl düşleri
Adam boyu kar yağardı kışları
Buz olurdu çelenlerin uçları
Bir başkaydı kışlar yazlar çocukken

Yaylalarda taş ev bağlarda küme
Kenarı çakıl taş üstü gilime
Bir ömür harcandı sümeyesine
Perde çekilirdi bezler çocukken

Babalar gurbetti analar sıla
Bir sürü horanta sığardı çula
Bir mektup gelirdi zarfında çile
Bizi avuturdu sözler çocukken

Firariyim yükseklere tünedim
Felek beni bulacakmı sınadım
Kırdı iyileşmez kolum kanadım
Gök Ahmet ’te kaldı izler çocukken

08.06.2025