Çok anlamlı ve güzel bir şiir okudum kaleminden duygun daim olsun.
Evet acılarımız bizi büyütüyor olgunlaştırıyor.

Değerli kalemini yürekten tebrik ediyorum canım sevgi ve saygılarımla

Sensiz, bahar soğuk, yazlar çok sıcak.
Çiçeklerim, sensiz soldu solacak.
Bu gün yine, sensiz akşam olacak.
Geceler boyunca ağladım sensiz.

"Sensizlik" denildi mi dokunur bana.

Eski bir ezber olarak; "Erkekler ağlamaz" biliyoruz aslında. Ya da ağlamayı öğrenmeden erkek oldum dememek lazım. Sadece başkalarının gördüğü yerde ağlamayı yanlış buluyorum. Ağlamak gerekmedikçe de ağlamaz erkekler. Ağlayacak kadar canları yanınca, yalnızlığa koşarlar. İlk ağlamam; lise 2. sınıfta oldu. Öğretmenden izin alamadan koşarak çıkmıştım sınıfta. Döndüğüm zaman, ağladığımı herkes anladı, sadece bilgisi olanlar niçin olduğunu bildiler. Diğerleri de ağladın mı diye soramadılar. Çünkü, "ne münasebet, niçin ağlayacakmışım" diyeceğimi kesin olarak biliyorlardı. Ağlamak ayıp gelmedi, ağladığımı saklamamak ayıp geldi. O günden sonra hiç saymadım. Kaç gece ağladığımı. Kadınlar ağladıklarının anlaşılmasından hoşlanır, erkeklerse anlaşılmamasından. Bu kadarlık fark vardır. Ağlayamayan erkek, sevemeyen erkektir. Merhametsizdir, duygusuzdur, menfaatçi ve adaletsizdir. Sevgisi, menfaati icabıdır. O bir şeyi seven değil, kendisi için isteyendir. Aşkı da ayının bal sevmesi gibidir. Zaten, gözü sulu orta yerde zırıl zırıl ağlayan erkekleri yorumlamaya gerek yok. Onlar konumuzun dışındadır.
Allah ağlatmasın. Ağlayanları da tez zamanda güldürsün. Aşkı ve ağlamayı nasip ettiklerine de sabırlar versin. "Aşk derdiyle hoş olma" şuuru nasip eylesin. Vesselam...