Yitirttilen yitirilmişlikler
Ardı sıra bir kanvoy
Gecesinde güneşi arayan hıçkırıklı kadın
Kadınlığıyla yaşama seslenen sesin
Sessiz sessiz haykırışların
Hıçkırıklığında aydınlığa boğulan bir yürek
Bir diğer vagonda bekleyip sabreden
Gidenden giden
Her vagonda uzun hikayeler silsilesi
Yaslı paslı yürekle sıvanmış kimi yürekler
Göğüs prangasında müebbetlikler ve mahkumlar
Pırıl pırıl parlayan umutlar
Kırık kanatlı umutsuzluklarla
Uzuyor raylar
Alnında silinen emeklerle dostlar
Kendi ekseninde daireler içinde
Kapısını örttükleri labirentlerle
Kuyuya inen gölgeler
Gölgenin yoldaşı ışıklar
Parıldar gecede yıldızlar
Sarsa sarmaşık dalında
Derin ve eskidir
Nehirler
Mor rengin ilk buğdaycısı
Tohumu ovuçladığı ilk parmaklar
Ninileri göğsünde büyüttüğü
İki dize arası kadar yakın
Bir yaprak ön sözü kadar uzak
Koyulmuş yoluna konvoy
Kozasısında dalına uzandığın elmadan
Toprağa düşüpte filizlenfiğin burculukların
İki ayrı şehrin
Uç uça rıhtımı
Birinde sen birinde sensizliğinde sen
Bir o kadar biz
Dikenlerle örülü esaretin direngeçlikleri
Kanata kanata parmakladığımız sabahlar
Gecesinde yıldızlar bırakdığımız karanfiller
Kendi cellatlığımızda insalıklar kurdurttuk
Taş kalpli çiçekler ve ağaçlar..
Çiçek kokusana küstü
Ağaç küküne baltalandı
Konvoyun sonu yok uzar ve kısalır
Adına kondurduğumuz yaşam bahçesinin
Hakikat kapıları
Birinde senlik aralanır
Biri de benlik aralanır
Vardığımız yerdeyse bizler
İnsanız
Kırılan daldanda
Vurulan baltadanda
Yayılann kokusundan da buğdayın konvuyna..

M.SERİNKAYA