MUTLULUĞUN ŞİİRİ – Günferi’den

Güneş gülümsedi bu sabah bana,
Bir duayla uyandım umutla sana.
Gönlümde açtı en renkli çiçek,
Mutluluğu beklemek bile ne demek...

Bir fincan çay, bir tebessüm yetti,
Kalbim “şükür” dedi, gözüm ıslandı.
Ne büyük zenginlik, bir dostun sesi,
İşte saadet; küçük şeyin kendisi.

Zor günlerden geçip geldim buraya,
Yalnızlığın içinden doğdu bu duaya.
Yandım, ağladım, yeri geldi sustum,
Ama yine de kalbimi kirletmedim, dostum.

Mutluluk, bazen kendini unutmaktır,
Aynaya bakıp "iyi ki varım" demektir.
Birinin gülüşünde kendi gülünü görüp,
O anın içinde tüm geçmişi silmektir.

Ne zenginlik ister, ne de gösteriş,
İçten bir sarılışta bulur yerini, bakış.
Bir elin sıcaklığı, bir kalbin duası,
Yeter bana... Mutluluk budur aslında.

Çünkü ben,
Yüreğimle sevdim yaşamayı,
Yandım ama yanarken öğrendim gülümsemeyi.
Düştüm ama kalkarken fark ettim,
Mutluluk en çok düşerken var, kendinde gizli.


---

Günferi – 09.07.2025